Anither hospital day

Vandaag alweer de laatste dag deze week in het ziekenhuis. Vanochtend begonnen we met het morningreport en wat algemene mededelingen. Hierna vervolgden we onze weg naar de afdeling, alwaar een patiënt opgenomen was met hevige spierkrampen, koorts en het onvermogen om zijn mond te openen vanwege de heftige spierkrampen. De patiënt werd verdacht voor tetanus. Er was geen sprake van een recent trauma en we konden geen wondjes op het lichaam vinden, echter was het een typerend beeld voor tetanus. Tetanus had ik nooit eerder in Nederland gezien; maar het is een enorm indrukkend beeld om zo te zien. De overlevingskans is ongeveer 50%. Halverwege de ochtend bleek dat de patiënt nog steeds zijn behandeling niet had gekregen, vanwege geldproblemen. De behandeling van tetanus is met immunoglobulinen, een voor hier dure behandeling, 50.000 tzs (20€). Op dit soort momenten is het soms best lastig, het liefste wil je alle patiënten helpen en ook voor deze patiënt betalen. Al helemaal omdat deze patiënt zo snel mogelijk moet starten met zijn behandeling, echter is het zo dat heel veel patiënten geldproblemen hebben waardoor je niet kunt blijven supporten. Maar goed, de rest van de ochtend bleven we op de afdeling. We bezochten de TB kliniek nog, waar onze enorm zieke patiënt was opgenomen om zijn dossier te bekijken. Gelukkig ging het al iets beter met hem. Na de lunch, wat dit keer bestond uit rode kool, aardappel puree, spinazie en watermeloen, ben ik weer begonnen met het afnemen van interviews. Op de OPD zocht ik naar de intern, echter kon ik hem nergens vinden. Ondertussen kwam ik Beatrice (clinical officer) tegen, die mij al geappt had omdat ze ons had gemist, waar ik even een praatje mee had. Vervolgens liep ik het kantoor binnen van een andere medical doctor. Ik keek wat patiënten met hem mee, en interviewde hem vervolgens over hypertensie, daarnaast spraken we over traditional healers en leefstijl met speciale aandacht voor obesitas en schoonheidsidealen alhier. Vervolgens deden we een echografie bij een vrouw, die 6 maanden zwanger was en nu klaagde over bloedverlies. Echter was de baarmoeder op de echografie leeg en was ze geheel niet zwanger, wat de patiënte enorm deed huilen. Haar echtgenoot sprak ontzettend goed Engels en ik heb nog lang met hem staan praten, hij stond er positief in en dacht dat het wel weer goed zou komen. Het grappige was dat zijn zus in Nederland woont, en getrouwd is met een Nederlander. We probeerde nog even om te facetimen maar dat ging helaas niet. Ik nam afscheid en liep nog even langs de afdeling om aan te geven dat we er morgen niet zouden zijn omdat we weer een dag met uzima zouden meegaan. Inmiddels lig ik lekker even op bed, met een muziekje aan, een blog te schrijven. Straks lekker douchen en mijn gave Afrikaanse jurk aan! Ik kan niet wachten tot de rok klaar is, ik ben benieuwd.