Echo’s en Viagra

Vanochtend begonnen we om 07:30 met de lecture, na een lekker ontbijtje te hebben gehad inclusief heerlijke, verse bananen. Hier in Tanzania smaken de bananen nog veel beter dan in Nederland, en elke maaltijd zijn ze weer aanwezig!Tijdens de laatste lecture deden we een ultrasound quiz, en mochten we met de echografie op elkaar oefenen. Nadat 1 medical intern was geweest vroeg de Duitse arts of ik proefpersoon wilde zijn, een voor een oefenden de interns de echografie op mijn buik op zoek naar de lever, pancreas, milt, nieren, blaas en uterus. Ondertussen hadden we veel lol, sommige drukten zo hard met de echokop dat het enorm kietelde. De Duitse arts gaf aan dat de echografie bij mij een stuk makkelijker was dan bij sommige, wat stevigere Afrikaanse vrouwen. Eenmaal bij de uterus aangekomen feliciteerde de arts mij met een tweeling, waarop alle interns op de grond lachen van het lachen. Zo oefende we een tijdje door en maakte her en der grapjes of mijn organen. Na alle seminars van deze week zouden we een certificaat ontvangen van de echografie en gastroscopie. Na de lecture gingen we naar de OPD waar we een aantal patiënten zagen. Waaronder 1 patiënt met impotentie, in eerste instantie werd het niet helemaal duidelijk waarvoor hij kwam door de taalbarriere en de schaamte die de meeste patiënten hier hebben als ze over hun genitaliën praten/vertellen. We vroegen nog wat achtergrond informatie en besloten dat de patiënt in aanmerking komt voor Viagra, echter hadden we geen idee of er dit soort medicijnen beschikbaar waren. Bij het uitleggen van de medicatie gaven we aan dat de patiënt het maar 1 keer per dag mocht gebruiken, aangezien hij anders de hele dag .. je weet wel. Ik vertaalde het op deze manier naar Beatrice die het uitschaterde van het lachen, ze vertaalde het naar het kiswahili en ook de man hield het niet meer. Zo zie je maar als je wat luchtiger over dit soort onderwerpen praat en af en toe wat grapjes maakt, het de sfeer ten goede komt. Vervolgens vingen we nog een vrouw met tuberculose. Halverwege de ochtend kwam er een patiënt binnen op een brancard en Beatrice maakte mij duidelijk dat ik hem moest zien. Een 64-jarige patiënt, met een onbekende voorgeschiedenis, kwam nu met linkszijdige zwakte van arm, been en een afhangende mondhoek links, ook was er sprake van dysarthrie. De klachten waren acuut ontstaat nadat patiënt zijn bewustzijn had verloren, meest passend bij een doorgemaakte stroke (CVA). Het was al vijf dagen geleden dat de patiënt dit had doorgemaakt. We keken hem van top tot teen na en besloten hem op te nemen op de afdeling om medicatie te starten en nader onderzoek te verrichten naar de oorzaak. We overlegden onze plannen met de zaalarts, als het aan haar had gelegen was er alleen medicatie gestart zonder verder onderzoek. We besloten, om deze patiënt beter te kunnen helpen, om ons behandelplan te overleggen met de tropenarts die compleet achter ons plan stond voor nader onderzoek. Die ochtend regelden we van alles voor de patiënt, zodat hij vandaag nog alle goede zorg kreeg. Ook bezochten we de fysiotherapeut, om te vragen of hij in consult kon komen. Vaak is de kwaliteit van zorg op de afdeling helaas niet voldoende, er is onvoldoende kennis of er wordt niet goed doorgevraagd naar de problematiek waardoor er onnodige behandelingen plaatsvinden of juist te weinig onderzoek wordt verricht om de oorzaak te achterhalen. Na de lunch besloten we een casus uit te werken tot aan de laatste lecture. Echter ontdekte we al gauw dat de laatste lecture niet door zou gaan, waardoor wij een uurtje eerder klaar zijn! Niet vervelend op een vrijdagmiddag!