Pikipiki, masasi, kitimoto na kuimba

Zondag, 16 december, het weekend is weer voorbij gevlogen. Vrijdagochtend ben ik weer meegaan kijken met uzima, en bezochten we patiënten thuis. We gingen met de auto naar een dorpje dicht bij gelegen, waar alle vrijwilligers al op ons zaten te wachten. We stelden ons voor wat gevolgd werd door een luid applaus. We waren met zn drietjes, Anna, Bianca en ik en verdeelden ons over de medewerkers. Ik ging opnieuw mee met de palliatieve zorg. Dit keer waren het twee patiënten met autisme, die  gelukkig beide in goede conditie verkeerde. We zongen liedjes in het Swahili met hen en zorgde dat ze zich op hun gemak voelden. We waren al iets eerder klaar dan de anderen en besloten wat kitoemboe en (?) te kopen, even wat lekkers snoepen tussen door. Kitoemboe is een kleine zoetigheid dat mij altijd moet denken aan een oliebol, zelfde structuur, zelfde smaak. Vervolgens reden we terug naar Uzima om aldaar de data van de patiënten in te vullen. Om 1 uur hadden we met kim en de Duitse meiden afgesproken om bij een local thuis Pilau (een rijst gerecht) te gaan eten. Voordat we daar heen gingen, besloot ik nog even langs het ziekenhuis te gaan. Aldaar had ik, bij de apotheek, gevraagd om een lijst met de meest voorgeschreven antihypertensiva (voor de verdiepingsopdracht die ik aan het schrijven ben). Vervolgens verzamelden we bij het huis van Anna en Teresa. Kim, Amerikaanse, is hier al bijna twee jaar en spreekt inmiddels vloeiend Engels. Ze woont in een dorpje verderop. We zouden met de pikipiki (motor) naar de local gaan, kim kent een aantal betrouwbare motor rijders dus dat scheelde. Om iets over 1 kwamen er vijf grote motors aangereden, we sprongen allemaal achterop op de motor en reden zo naar het dorpje vlakbij. Het was een grote sensatie, 5 buitenlandse blanke meiden achterop de scooters, wat enorm veel aandacht trok. Alle mensen langs de weg begonnen te schreeuwen en lachen en de bestuurders genoten van alle aandacht. Eenmaal aangekomen maakte we kennis met Joshua en zijn vrouw, waarvan we heerlijke pilau kregen met wat vlees en een tomaten salade. Ook hadden ze zelf mango sap gemaakt, wat heerlijk smaakte. We kletsen wat en gingen na de lunch weer naar huis. Rond vier uur liepen we naar het koor, ‘s ochtends waren we uitgenodigd door een vrijwilligster van uzima om mee te komen zingen. We zongen van vier tot half zeven mee in het koor wat bestond uit zowel vrouwen als mannen. Alle liedjes waren handmatig uitgeschreven in de schriften/boeken die ze bij zich hadden waardoor we gemakkelijk mee konden zingen. De liedjes waren enorm hoog, maar het was het zeker waard om er naar toe te gaan! De vrouwen vonden het ontzettend leuk dat we meededen en we grapten dan ook wat af. Ook deed er een bekende mee in het koor, wat zelfs de dirigent bleek te zijn, een medical doctor waar wij veel mee samenwerkten. We werden uitgenodigd om zaterdag en zondag mee te zingen in de kerk, zaterdag kon helaas niet maar zondag besloten we om mee te gaan zingen en dansen in het koor. Na het eten deden Anna, Bianca en ik nog een drankje bij siabiaco om de dag af te sluiten. Zaterdagochtend vroeg vertrokken we voor de 2e keer naar masasi, een stadje nabijgelegen. We hadden dit keer een iets groter busje en zaten met zijn allen op de achterbank van het busje. Het was een avontuurlijke rit, de bus reed enorm had en bij elke hobbel vlogen we letterlijk een stuk omhoog, bijna tot staand toe wat vanuit onze kant een hoop gelach deed ontstaan. De Tanzanianen zijn dit wel gewend en moesten enorm om ons lachen. Eenmaal aangekomen zochten we de supermarkt op om een ijsje te eten en vervolgden we onze weg naar de bank om wat extra shillings te pinnen. In Tanzania kun je per dag maximaal 400.000 tzs opnemen, wat ongeveer overeenkomt met 160€. Toen dit gelukt was gingen we naar de markt, alwaar we allerlei mooie kanga’s en kitenges zagen hangen. We struimelden de markt af en gingen rond half twee weer terug. Op de terug weg zat er een vrouw in ons busje, samen met haar man, ze waren op weg naar het ziekenhuis. Ze zat onder de blaren en open schaafplekken, en heeft de hele rit gehuild en over haar man gehangen. Het leek alsof ze ernstig verbrand was of dat ze een enorme toxische huidreactie had, het zag er iniedergeval niet best uit. Halverwege stapte er nog een vrij keurige, oudere man in met wie ik een praatje maakte. Het leuke aan de daladala is dat je snel en gemakkelijk met locals een praatje kunt maken en daarmee weer Swahili kan oefenen. Eenmaal terug aangekomen werd de vrouw bij het ziekenhuis afgezet en stapten we uit. Het was ontzettend warm. We besloten om met de groep bij sibiako, kitimoto te gaan eten, dit hadden we op deze plek nog niet eerder gegeten. We besloten 3 maal kitimoto te bestellen met een verse fruit sap. Het duurde even, en uiteindelijk zaten we rond half vier te lunchen met heerlijke kitimoto en een verse vruchtensap! Na de lunch besloot ik nog te werken aan mijn verdiepingsopdracht, en vrij snel was het alweer tijd voor het avondeten. Na het eten heb ik een lange tijd met beer en jo geskypt, wat heel fijn was om ze weer te zien! Zondagochtend, de wekker ging om 6(!) uur, even douchen en op naar het koor. We oefenden nog 20 minuutjes buiten om vervolgens om 07h in de kerk te starten. Ik stond helemaal op de voorste rij samen met Anna, tussen de Afrikaanse vrouwen en voor ons bankje stond de dirigent. Een aantal broeders kreeg ons in de gaten en begonnen te lachen. Zo zongen we twee uur lang, tussen de verhalen door, liederen en dansten we mee. Het was een leuke ervaring en na afloop bedankten we de vrouwen. Volgens mij werd het zeker gewaardeerd dat we meededen en meezongen! Ookal kan ik niet zo goed zingen, het was erg leuk! Inmiddels had ik enorme trek gekregen en liepen we door naar het ontbijt, waarbij elke zondag plaats is voor een ander soort brood, een wat zoetere variant. Na het ontbijt besloot ik mijn verdiepingsopdracht zo ver mogelijk af te ronden, zodat ik deze komende week al kan inleveren. We kregen opnieuw een lekkere lunch met cake en vruchtenpudding/yoghurt als toetje, sinds de lunch tot aan nu (17:52) is het aan een stuk door aan het regenen. Keiharde regenbuien en onweersbuien kwamen uit de lucht, waardoor het plan om naar het meer of naar het kruis te gaan in duigen viel. Ik heb op mijn bed liggen luisteren naar de regen, een boekje gelezen, muziek geluisterd en mijn blog geschreven. Straks alweer avondeten, en over een aantal nachtjes komen pap, mam, pat en jo al! Ik verheug mij erop!