Ujasiri

Vanochtend na het ontbijt werden we opgehaald door de zoon van Beatrice (dokter in het ziekenhuis) bij de Abbey, hij bracht ons naar Esther (de andere dokter) die mee zou gaan naar de kapper. Eenmaal aangekomen bij het huis, bleek dat haar dochter Karin ons zou meenemen naar de kapper. Samen met karin, een lief meisje van 10 jaar, liepen we naar de kapper toe. Door allerlei smalle paadjes in het dorpje liepen we in een klein kwartiertje naar de kapper. Karin kan, voor een meisje van 10, behoorlijk goed Engels spreken, waardoor we redelijk wat gesprekjes konden voeren. Eenmaal aangekomen ontmoette we de kapster, die twee stoelen pontificaal voor haar huis neerzetten, waar wij plaats mochten nemen. Haar dochters en zonen zaten buiten, ook voor het huis hun ontbijt te eten, op de grond. De kapster pakten haar twee kammen erbij en haar kinderen begonnen enorm te lachen toen ze met mijn haren begon. In eerste instantie wilde ze een typisch Afrikaanse coupe op mij uitproberen, echter heb ik het iets meer naar een westerse tint weten te krijgen door haar wat foto’s te laten zien. Ik denk dat ze ongeveer een half uur bezig is geweest met het invlechten van mijn haar, ze vlechten hier enorm strak in op de hoofdhuid wat af en toe best pijnlijk was. Af en toe smeerde ze wat in mijn haar zodat de vlechten langer zouden blijven zitten, ik vraag mij nog steeds af wat het is geweest, het leek haast wel zand.. maar goed, eenmaal toen ze klaar was was ik blij met het resultaat. Een typische Afrikaanse look, nu hoor ik er helemaal bij. Samen met Karin liepen we terug naar haar huis, ondertussen spraken we over het meer Chim Chim en gaf ze aan dat ze ook zwemspullen had en meewilde. In eerste instantie waren wij een beetje terughoudend. Recent zijn er wat jonge kinderen in het meer verdronken, omdat ze niet konden zwemmen. We besloten even met haar moeder te overleggen, die het eigenlijk al gauw prima vond. We namen even plaats in hun huis, zodat zij haar zwemspulletjes, waterfles en handdoek kon pakken. Ook nam ze wat te eten. Het huis was ingedeeld met 3 grote stoelen, een grote bank en een klein tafeltje waaraan gegeten werd. De ruimte was versierd met kerstversiering en de banken bekleed met doeken en knuffels. Aan de wand hing een grote Jezus poster, met een aantal spreuken. Ook hingen er veel posters en foto’s aan de muren. De kamer erachter betrof de slaapkamer. Om bij de keuken te komen moest je eerst door een buiten ruimte heen, waar ze kippen, konijnen en een hond hielden. Nadat Karin haar spullen had gepakt, liepen we naar ons huis om onze zwemkleding aan te doen en wat fruit mee te nemen. En daar gingen we, samen met de 10 jarige Karin, op weg naar het meer. We praatten over haar school, favoriete vakken, fruit, dieren, zussen en broers en over Tanzania. Ook kende ze een Engels liedje wat ze voor ons zong en we vervolgens samen met haar zongen. Onderweg vroeg ze meermaals hoelang het nog lopen was, het is best een eindje dus we hielden op veel schaduwplekken even pauze. Eenmaal aangekomen aten we een banaantje, mango’s en wat cashewnoten. Waarna ze zich ging omkleden in het hokje bij het meer. Vervolgens zijn we op de trap gaan zitten die het water in loopt, ze gaf vrij snel aan dat ze niet wilde zwemmen maar alleen wilde zitten wat ons gerust stelde. Samen spetterde we wat af, heerlijk verfrissend. Na een tijdje besloten we weer terug te gaan, de weg naar beneden was een stukje makkelijker en sneller voor Karin. We brachten haar thuis en besloten de foto’s naar haar moeder te sturen, zodat ze later nog kon bekijken. We namen afscheid en liepen na de lunch, iedereen had al geluncht dus het was lekker rustig. Na de lunch ben ik even op bed gaan liggen, gaan lezen en daarna gaan douchen. Om vervolgens om 17:00 samen met de twee Duitse meiden en een Duitse man (architect) naar het kruis te lopen om de zonsondergang te bekijken. De sunset was vandaag onwijs mooi, de zon leek wel een rode vuurbal. De rode goed kleurde alle bomen in het dal, wat een spectaculair uitzicht gaf. Ik ben nog steeds onder de indruk van deze plek, zoveel verschillende kleuren en schaduwen. We bleven tot de zon onder ging en liepen naar beneden toe. We hebben zojuist wat avond gegeten en gaan nog even een drankje doen in de bar, sibiako. Ondertussen onweert het hier enorm, je hoort geen geroffel maar wel kleurt de hemel met alle felle lichtflitsen!