Mama na baba na dada na mpenzi

Zo, dat is alweer even geleden, maar ik zal proberen de afgelopen dagen samen te vatten. Donderdagochtend vroeg kwamen mam en pap aan in Ndanda, zelf was ik nog aan het werk in het ziekenhuisje maar van de broeder had ik inmiddels gehoord dat ze aangekomen waren. Ik bracht mijn dag op de labour ward door dus kon ik ongeveer timen hoelaat ik weg kon gaan. Ik besloot nog even de sectio mee te doen om vervolgens  pap en mam te gaan verwelkomen. Het gave was dat ik de spinale anesthesie mocht inbrengen en toedienen, ik had al vaak genoeg meegekeken met de anesthesist en hij vond dat ik inmiddels zelf ook mocht gaan oefenen, heel gaaf! Na de sectio wist ik niet hoe snel ik naar het huisje moest gaan, waar pap al voor de deur stond te wachten. Ontzettend gek om pap en mam in Ndanda te zien, de plek waar ik 6 weken heb gezeten en gewerkt, maar o zo leuk! Vanuit het ziekenhuis restaurantje had ik mandazi’s en haff cake meegenomen voor hen. Met een kopje thee en wat lekkers kletsen we bij, ze hadden een goede vlucht vanuit Mtwara gehad en waren aldaar opgehaald. Veel indrukken maar ze vinden het onwijs leuk. Om 13:00 besloten we om samen te gaan lunchen in de Abbey, waar ze iedereen ontmoette. Na de lunch besloot ik nog even terug te gaan om te kijken hoe het met de bevallingen stond, zodat pap en mam nog even konden uitrusten. Echter was er in het ziekenhuis niet heel veel meer te doen waardoor ik snel weer naar huis ben gegaan op met pap en mam op stap te gaan. We zijn het dorpje ingelopen om aldaar ananas, passievrucht, meel, eieren en melk te kopen voor zowel een fruitsalade als een caké. Op de markt kwamen we diverse mensen tegen vanuit het ziekenhuis en uit het dorpje waaraan ik pap en mam kon voorstellen. Iedereen vond het leuk om hen te ontmoeten en ze vertelden dan ook dat ik er nog vrolijker uit zag. We zijn helemaal doorgelopen tot aan de fundi (de kleermaakster waar ik mijn kleding heb laten maken). Vervolgens zijn we naar de carving shop gelopen, een houtsnijders winkeltje met allemaal mooie houten beeldjes. Eenmaal terug thuis hebben we nog wat gegeten en even uitgerust. Na het avondeten hebben we gezellig nog wat thee gedronken en hebben we een cake gebakken (als traktatie voor onze laatste werkdag) en zijn we vervolgens gaan slapen. De volgende ochtend, vrijdag, genoten we van een lekker ontbijtje. Het voelde wel gek, de laatste werkdag. Bij de overdracht bedankte ik alle interns voor de goede samenwerking en de leuke en leerzame periode. Door Jesaja werden we nog lief toegesproken en bedankt. We aten met zijn allen onze zelfgebakken cake om vervolgens aan het werk te gaan. Deze ochtend stond de labour ward weer op het programma, er lagen drie vrouwen echter was geen van hen nog zover. Dus ik besloot pap en mam eerst op te halen om hen een rondleiding in het ziekenhuis te geven. Gedurende de rondleiding kwamen we veel bekende doktoren tegen waarmee we praatjes maakten en we dronken en aten wat in het kleine ziekenhuis restaurantje, tussen alle zusters, broeders en doktoren. Pap en mam keken hun ogen uit in het ziekenhuis. Na de tour ben ik nog tot de lunch gaan werken in het ziekenhuis waarbij we nog 2 bevallingen hebben meegeholpen. Gedurende de afgelopen dagen heb ik veel geleerd en mogen doen bij de bevallingen wat super interessant en leuk was. Bij de lunch troffen we elkaar weer. Daarnaast zijn we, na de lunch, nog naar het meer toegelopen in de regen. Door het regenseizoen was alles compleet veranderd in een groen regenwoud, van droogte was geen sprake meer. Het meer was ongeveer 1meter in hoogte gestegen en we moesten ook met onze blote voeten ergens het water passeren om bij het meer te komen. Het was een gave wandeling en bij terugkomst konden we ons meteen van omkleden voor het feest van het ziekenhuis wat om 18:00 zou beginnen. Het betrof een soort kerst borrel van het ziekenhuis waar ongeveer 260 man voor waren uitgenodigd. Eenmaal aangekomen zat de zaal vol met interns en verpleegkundigen, allemaal opgedost en wel. Wij waren iets te laat waardoor het nogal opviel dat we met zn allen binnenkwamen. Voorin zaten Jesaja, Father damian, en nog twee andere belangrijke personen die om de beurt een praatje gaven en iedereen bedankten voor het afgelopen jaar. Gedurende het praatje van Father Damian bedankte hij ons uitgebreid en vertelde hij dat het onze laatste dag was en riep hij ons naar voren. Lachend liepen we naar het podium waar ik, nog een beetje perplex dat we naar voren moesten komen, een bedank speech in het Engels gaf waarna iedereen begon te joelen en klappen. Nadat alle praatjes waren afgelopen was het tijd voor het eten, waarbij er 200 man tegelijkertijd in de rij ging staan waardoor er 1 enorm rij ontstond. Na een halfuurtje werden we meegenomen door de manager en kregen we een zitje aangeboden in de keuken en kregen we twee grote privé pannen met rijst en heerlijk vlees aangeboden. Na te hebben gegeten liepen we terug naar de ruimte waar bijna niemand meer aanwezig was, ze hadden ons verteld dat het een echt dansfeest zou worden maar iedereen was na het eten al naar huis gegaan. Jammer maar we konden er ook wel weer om lachen! We zijn vervolgens naar huis gegaan en hebben daar nog wat gedronken. De volgende ochtend hebben we lekker ontbeten en zijn we vervolgens naar de markt gegaan om aldaar mijn rok bij de kleermaakster op te halen, die super mooi is geworden en meteen goed paste! We zijn nog wat rondgelopen op de markt en achter de markt (meer op het platteland) om vervolgens een drankje te doen bij junction. Vervolgens zijn we via het dorpje terug gelopen richting de supermarkt alwaar we nog wat olie kochten voor de chapati’s, het begon te stort regenen en we hebben even moeten wachten bij de supermarkt. ‘S middags zijn we naar het kruis gelopen, ook deze route was volledig groen geworden. Allerlei nieuwe plantjes en bloemen waren gaan groeien. Eenmaal boven hadden we opnieuw prachtig uitzicht over Ndanda en de omgeving, vanuit verschillende dorpjes klonk luidde dans muziek. Gedurende de wandeling naar het kruis moesten we soms een beetje oppassen, hier en daar zitten veel rode mieren die flink kunnen steken/bijten. Eenmaal terug konden we zo aanschuiven aan het diner, waarna we zijn gaan douchen en omkleden om vervolgens pat en jo op te halen. We kregen door dat zij rond half 9/9 uur zouden aankomen. We besloten om bij de bushalte op hen te wachten, na een kwartiertje kwam er een jongen naast ons rijden die aangaf dat we verderop moesten wachten op de grote bus uit Dar. Hij wilde het ons wel laten zien, pas na een tijdje herkende ik hem, de jongen waarbij ik altijd nieuw internet koop. We besloten achter zijn motor aan te lopen en liepen tot aan junction (bar), alhier zouden pat en jo arriveren. Na een tijd te hebben gewacht besloten we om even een drankje te doen bij de bar en de weg goed in de gaten te houden. Junction is een lokale en gezellige bar met veel muziek en altijd wel bekenden. Rond 10 uur zagen we een grote bus met grote lichten aankomen, eindelijk! We renden naar de overkant en ja hoor; daar stapten ze uit, na een lange reis vanuit Dar! Ze waren samen gereisd vanaf dar met Brother Titus, die ook in Ndanda moest zijn. We werden bij de halte opgehaald door de broeders en reden naar Ndanda. We hebben de bagage in ons huisje gezet en zijn in de Abbey gaan zitten, waar ze nog avondeten hadden bewaard. We hebben de rest van de avond bijgepraat en zijn lekker gaan slapen. De volgende ochtend zijn we rond half negen gaan ontbijten om vervolgens naar Beatrice te gaan, de clinical officer uit het ziekenhuis om haar het verjaardagskadootje te geven. Ik belde haar op en ze kwam ons nabij de kerk ophalen. Ze nam ons mee naar haar huis waar we een sodaatje dronken. Beatrice had een groot en mooi huis, het was nog deels in verbouwing maar zag er netjes uit! Bij het afscheid kregen we allemaal een cadeautje van haar, van een blouse tot een kitenge, heel lief. Vervolgens zijn we naar het ziekenhuis gegaan om een tourtje aan pat en jo te geven en daarnaast heb ik alle witte jassen en andere medische spullen in Ndanda achtergelaten voor de lokale dokters. Vervolgens zijn we naar de markt gegaan en zijn daar wat rondgelopen. Rond 13:00 sloten we aan bij de lunch met heerlijke cake en fruitsalade! Na de lunch zijn we chapati gaan bakken met guacamole, wat erg lekker was. We hebben de tassen ingepakt, vooral mijn tas was best een karweitje. Ik dacht dat ik een hoop ruimte zou overhouden, wat helaas niet zo bleek, echter is het uiteindelijk wel gelukt. Vervolgens ben ik met pat en jo naar het kruis geklommen waar we opnieuw een prachtig uitzicht hadden, de laatste keer op mijn favoriete plekje. Na het avondeten, wat bestond uit chips, hele lekkere kip en tomatensalade, zijn we samen met de Duitse meiden naar junction gegaan om aldaar een biertje te doen. Ook Sebastián (Tanzaniaan waar we eerder thuis hadden gegeten) en Mwalima (intern doctor) sloten aan. We dronken biertjes en genoten van de gezelligheid. De volgende ochtend zouden we om 07:00 het ontbijt krijgen en werden we om 08:15 opgehaald door de taxichauffeur naar Kilwa! Spannend maar tegelijkertijd ook weer gek om Ndanda te verlaten: ik zal het missen!