CTC Kliniek

Gisteren, vrijdag 16 november, liepen zowel Bianca als ik mee op de CTC kliniek (ook wel HIV kliniek genaamd). We begonnen de ochtend met de overdracht en liepen vervolgens naar de CTC kliniek, waar we dokter Mulle, een al wat oudere Tanzaniaan troffen. Bianca liep vandaag met de arts mee en ik zou met Angela meekijken. Gedurende de ochtend zagen we diverse patiënten voorbij komen, van jong (17 jaar) tot de wat oudere patiënten van in de 50 jaar. Aan elke patiënt werd gevraagd of hij/zij op dit moment klachten had die kunnen duiden op TB of een andere infectie, de viral load werd gecheckt en nieuwe medicatie werd voorgeschreven. Angela kon erg goed vertellen over wat er allemaal in de kliniek gebeurde en liet mij ook patiënten doen. Wanneer de viral load dusdanig hoog is, betekent dat dat de patiënt de medicatie hoogst waarschijnlijk niet adequaat neemt waarop een counseling gesprek volgt. Hierin word gekeken wat de oorzaak is van de hoge load, neemt de patiënt de medicatie wel, elke dag op hetzelfde tijdstip? Heeft het andere oorzaken? Deze counseling bestaat uit vier gesprekken, elke maand één, waarbij uiteindelijk weer wordt gekeken naar de viral load na 4 maanden. Daarnaast geeft ze ook pre-test counseling, aan de patiënten die nog getest moeten worden op HIV. Dit gaat over wat de patiënten kunnen verwachten, hoe ze met de diagnose om kunnen gaan, wat ze moeten doen bij een kinderwens/zwangerschap en dergelijke. Indien een patiënt klachten ervaarde, werd deze verwezen naar Dokter Mulle. Rond twaalf uur hadden we even pauze en kregen wij opnieuw mierzoete chai, cassave, mango en half cake. ‘S middags waren er flinke hoosbuien waardoor het wat afkoelde. Aan het einde van de middag kwam er een collega van Angela, de counselor, binnen in de spreekkamer (overigens zat er ook een andere patiënt binnen). Ze wisselde wat woorden en trok haar shirt omhoog, waarbij ze veel, felrode uitslag had onder haar borsten. Ze maakte er wat grapjes over en vroeg mij wat te doen als ze wilde afvallen, ik grapte dat ze minder ugali moest eten en meer moest bewegen waarop ze begon te dansen. We namen afscheid, en het consult kon verder gaan. Naderhand waren we vroeg klaar, het was zeker leerzaam om eens te zien hoe zo’n kliniek in elkaar zit. Ze besteden veel aandacht aan counseling door goede verpleegkundigen, wat de kliniek denk ik heel sterk en belangrijk maakt. Ook denken ze aan privacy, ze noemen de patiënt niet bij naam maar geven hen een nummer. Na het avondeten zijn we nog met onze buitenlandse vrienden en wat Tanzanianen een drankje gaan doen en hebben we kiti moto gegeten, een soort geroosterde varken, een lekkere hap voor een vrijdagavond! 

Vanochtend besloten we niet naar het ontbijt te gaan, maar lekker uit te slapen, wat resulteerde dat ik pas om 08:45 wakker werd. Douchen, aankleden en op naar de bakker welke allerlei soorten broodjes en koekjes verkoopt. Wij gingen voor een wat zoeter, mooi ingevlochten brood en mandazi. Eenmaal thuis genoten wij van een heerlijk ontbijtje, waarbij een mango natuurlijk niet ontbrak! Na het ontbijt zijn wij onze anamnese vragen voor komende week gaan voorbereiden, allemaal in het Swahili, om zo goed mogelijk te oefenen. Verder hebben we lekker buiten gezeten, boekje gelezen, gewassen en wat opgeruimd. Rond vijf uur zijn we een barretje gaan zoeken waar we chips, kuku (kip) en chapati bestelden. Alhier zagen wij Sebastiaan, een wat oudere man, die we al eerder ontmoet hadden. Zijn vrouw bleek, heel toevallig, op de HIV kliniek te werken, mogelijk hadden we haar dus al ontmoet. Hij werd gedurende de avond tweemaal gebeld, door zn dochter en zoon, en liet ons het gesprek met hen voeren via de telefoon. Sebastiaan is heel enthousiast en legt graag wat woorden en zinnen in het Swahili uit en was gezellig gezelschap. We spraken af om morgenavond bij hem en zijn vrouw te komen koken en eten, de ingrediënten had hij al gehaald. We genoten van de chapati en gingen vroeg naar bed, morgen gaan we naar het plateau wandelen samen met de Duitse arts Otto. Een wandeling van 20 km, met deze temperaturen, best een uitdaging!