Plateau, 25 km hike

De wekker gaat, 06:50, enthousiast spring ik onder de douche. Vandaag dan eindelijk de wandeling naar het plateau, even douchen en op naar het ontbijt. Voor de zekerheid ontbijt ik iets meer dan normaal, en nemen we wat extra broodjes mee en per persoon 2L water. Samen met de Duitse dokter en onze Duitse vriendin gaan we op weg naar het plateau, het is nog redelijk vroeg waardoor de temperaturen nog aangenaam zijn. Onderweg stoppen we eerst bij lake Chim Chim (na ongeveer 5 km) wat er wederom heel mooi bij ligt, kennelijk kun je hier ook drinkwater aftappen. We spoelen ons bezwete gezicht af, en lopen verder. Ik weet niet of ik het al genoemd had, maar het water uit de kraan is hier drinkbaar. Wat het natuurlijk wel makkelijk maakt! Vervolgens begint de klim naar het plateau. Otto, inmiddels al wat op leeftijd heeft een enorm conditie en gaat in volle vaart voorop. We wandelen omhoog en praten over van alles en nog wat; over de toekomst, wintersport (en dat met deze temperaturen), hobby’s en de thuissituatie. Opgegeven moment komen we bij een punt met prachtig uitzicht over het plateau, je kunt het meer en Ndanda mooi zien liggen. Het laatste stuk van het plateau bestaat uit een flinke klim omhoog, over rode rotsen, otto geeft aan dat we nog 15 minuten moeten klimmen voordat we er zijn. Vanaf dit stuk is er wederom prachtig uitzicht. Eenmaal boven gekomen gaan we zitten en beginnen aan onze eerste broodjes en fruit wat we op de grond vinden. Helaas ben ik nog steeds niet achter de naam, maar het is een enorm zoete vrucht en bevat veel pitjes. Otto vertelt dat, een aantal jaren geleden in de lente, er een gezin met 1 kind aan het wandelen was en dat zij zijn aangevallen door een verdwaalde leeuw. In de lente is het gras zo hoog, dat beesten zich gemakkelijk kunnen verbergen en je een gemakkelijke prooi bent. De moeder heeft het kind proberen te redden maar helaas heeft het kind het niet overleefd. De moeder heeft uiteindelijk 8 weken in het ziekenhuis gelegen met verwondingen, en de man heeft elke dag onder de mangoboom (op het ziekenhuisterrein) gehuild. Zijn wij even blij dat het gras nu laag is. We lopen door en komen aan op het plateau, waar er nog allerlei hutjes zijn met daken van stro, daarnaast beschikt het over een kleine dispensary en schooltje. We lopen door en wandelen tussen de kleine akkertjes waar mensen aan het werk zijn, ook hier zegt iedereen vriendelijk gedag. Inmiddels gaan we dwars overal doorheen, Otto schijnt de weg op zijn duimpje te kennen, maar we wijken van het normale pad af. Na een tijdje van het pad te hebben gelopen, langs verbrande en gesneuvelde bomen, komen we weer op het pad terecht wat ons leidt langs de rand van het plateau. Vanaf hier is het uitzicht waanzinnig en kun je heel ver kijken. Weer even tijd voor een korte pauze, inmiddels is mijn rug helemaal nat van het zweet. We eten nog een broodje en wat fruit van Otto, ook hiervan is de naam onbekend maar het smaakt heerlijk, bijna naar passievrucht. We vervolgen onze weg naar beneden, ook ditmaal lopen we meer van het pad af dan op het pad en Otto houdt de vaart erin. Eenmaal afgedaald komen we langs een beekje waar wat jongens zichzelf, hun kleren en hun motoren staan te wassen. We vervolgen onze weg, het laatste stuk naar het meer. Halverwege komen we een waterzuiveringsinstallatie tegen, de plek waar al het water van hier vandaan komt. Na enkele meters bereiken we dan eindelijk weer lake Chim Chim. Bezweet als we zijn kleedden we ons uit en springen in het koude water, niets is beter dan zo’n lekkere afkoeling! We trekken wat baantjes en vervolgen onze wandeling, de laatste 5 kilometer naar de Abbey. Eenmaal aangekomen bij de Abbey, rond 16:00, blijken ze lunch voor ons te hebben bewaard, inclusief cake en fruitsalade, wat heerlijk heeft gesmaakt! Na de lunch nemen we een welverdiende douche, inmiddels zijn mijn benen en sokken meer bruin dan wit. We vervolgen onze avond bij mister Sebastiaan, hij heeft ons allen uitgenodigd om bij hem en zijn vrouw te komen koken en eten. We komen aan bij zijn huis, gelegen tussen de bananenbomen, alwaar hij 2 koeien en een kalfje houdt. Buiten laat hij zien hoe je de kokosnoot kan gebruiken om mee te koken, hij giet de melk eruit en schraapt de kokosnoot geheel uit met een speciaal daarvoor gemaakt houten instrument. Ook hakt hij een hele tros bananen van de boom en begint deze te schillen, hier kunnen ze bananen op verschillende manieren bereiden. Als derde komt er een groot stuk vlees naar buiten wat hij gemakkelijk in stukken hakt. Tussendoor lopen we naar het barretje vlakbij, om wat drinken voor bij het eten te halen. Terwijl Bernadette, de vrouw van Sebastiaan, binnen alles op het vuur zet, beginnen wij alvast aan ons welverdiende drankje. Er komen heerlijke geuren uit de keuken, en de tafel wordt volgezet met eten. We mogen om de beurt ons bordje opscheppen. Ugali, gebakken bananen, bananen in curry, kiti moto, vis, verse papaya en aardappeltjes. Een waar feestmaal dus, ontzettend lief van hen dat ze dit allemaal voor ons doen! Gedurende het eten valt het licht uit, maar gelukkig hebben ze een zaklantaarn op zak, het zal wel vaker voorkomen dus. We sluiten de avond af en bedanken hen van harte, het was een super dag!

Vanochtend stond ik op na een redelijke nacht, vandaag de laatste dag op de CTC. Gisteren ontmoetten wij de nieuwe artsen, een endoscopist en cardioloog. Zij zullen alhier de doktoren veel bij brengen op het gebied van endoscopie en echografie, een goede aanwinst dus. Na het ontbijt lopen we naar de overdracht, waar beide artsen zich introduceren. Na de overdracht voeg ik mij bij Dr Mulle, we zien in de ochtend een aantal interessante casussen met betrekking tot HIV. Hij werkt inmiddels al jaren in het ziekenhuis en heeft veel ervaring op dit gebied. Aan het einde van de ochtend komt er een jong meisje met haar moeder mee, ze draagt een rood met wit geblokte jurk en zwarte lak schoentjes. Stiekem kijkt ze mij aan en begint te lachen, vervolgens blijft ze mij het hele consult lang aankijken met grote, twinkelden ogen en een glimlach. We nemen afscheid en drinken met de zusters en doktoren wat chai en eten een chapati. Rond lunch tijd lopen we terug naar de Abbey, alwaar we de twee nieuwe artsen treffen. Ze nodigen ons uit om de middag bij hen door te brengen om een gastroscopie en coloscopie bij te wonen. Ze hebben goede materialen meegebracht en proberen de interns van alles aan te leren. Het is een erg gedreven koppel wat goed samenwerkt en de doktoren van hier er goed bij betrekt. Uiteindelijk kunnen we drie patiënten meekijken, wat leerzaam is! De Duitse dokter is mega enthousiast en probeert ons van alles uit te leggen en aan te leren, zo wil hij ons de komende twee weken aanleren om een goede, gestructureerde echo te maken. Daarnaast vertelt hij over zijn werkzaamheden hiervoor, in Kameroen, waar ze ook een aantal weken in ziekenhuisjes hebben geholpen. Voor ze aan de laatste patiënt beginnen haal ik nog een kan chai, het is namelijk erg warm in deze endoscopie ruimte! Uiteindelijk sluiten we onze dag, veel later dan normaal, af om half zes. Eenmaal thuis gekomen nemen we wat vitamientjes tot ons, sinaasappel, mango en bananen. We frissen onszelf op en lopen naar het diner, aardappeltjes, zuurkool, boontjes en een stukje vlees, inmiddels zijn we er aan gewend, maar het blijft goed smaken. Op dit moment zit ik buiten, op het muurtje een blog te schrijven, terwijl de moskee begint te roepen. Een lange dag, maar toch leerzaam! Overigens kwamen we er vandaag achter dat er morgen een nationale feestdag is, vanuit de Islam, waardoor we een dag vrij zijn. Lekker natuurlijk, maar wel gek na net weekend te hebben gehad! Woensdag zullen we dan eindelijk beginnen op de OPD, outpatient department, waar ik inmiddels we zin in begin te krijgen! De twee Duitse artsen zullen trouwens ook in de avonduren lesgeven aan de interns, wat voor ons natuurlijk extra leerzaam en interessant is! Mijn verdere plan voor vanavond; boekje lezen en op tijd naar bed. Liefs