Ndanda Abbey

De volgende ochtend (vrijdagochtend) zijn we om 04:30 opgestaan en vervolgens naar Dar vertrokken. Onze chauffeur Saidi bracht ons naar de bus, waar we onze spullen onderin de bus dropten en twee prima plaatsen kregen toegewezen. De bus stroomde langzaam vol en om 05:50 konden we vertrekken. Het was een acht/negen uur durende rit, die bestond uit veel chaos: veel verkopers, met manden vol met vis, keiharde muziek die werd afgespeeld; met op de beelden dansende en swingende Afrikanen. Eenmaal bij Ndanda werden we uit de bus geroepen door Father Damian, hij nam ons mee naar de Abbey. Eenmaal hier werden we vriendelijk ontvangen door de Paters. We kregen onze kamer aangeboden: twee hele ruime kamers, met een keuken en beide een aparte badkamer. Ik ontmoette een Duits meisje, wat hier Engelse les geeft voor een jaar, zij gaf mij een kleine rondleiding over het terrein en liet ondermeer de bakkerij zien. De Abbey heeft nog veel Duitse invloeden, waaronder ook het eten. Vandaar dat er bij het ontbijt ook heerlijk, zelfgebakken brood word geserveerd. Bij het diner ontmoetten wij de andere gasten, 2 Amerikanen, 1 andere Duitse meid en wat doktoren uit Duitsland. We werden uitgenodigd door de buitenlanders en wat locals om mee te gaan naar een barretje om wat te drinken. Die avond smaakten onze biertjes heerlijk (de biertjes Serengeti, safari en Kilimanjaro deden mij denken aan de reis van vorig jaar) en zijn we vervolgens op tijd gaan slapen! We kregen een heel warm welkom in Ndanda! 

Zaterdagochtend stond om 07:00 heerlijk vers gebakken brood klaar, met boter en jam. Daarbij werden bananen en mango’s geserveerd, welke hier overigens in overschot aanwezig zijn! Het is mango seizoen dus de bomen zitten er vol mee. Echter zijn ze wel wat kleiner dan in Nederland, dus het is nog best een kunst om deze (zonder rotzooi te maken) te eten. Na het ontbijt zijn we naar Lake Chim Chim gelopen, een wandeling van om en nabij 40 minuten bergopwaarts. Eenmaal aangekomen werden wij verwelkomd door honderden rode mieren die ons probeerden te weerhouden om naar het meer te lopen. Eenmaal bij het bankje aangekomen waren we veilig; een prachtig, helder meer gelegen tussen de bomen. Met zwevende Libelles boven het water en twee leguanen die langs de randen van het meer zwommen. We hebben een heerlijke, verkoelende ochtend hier doorgebracht, het water was heerlijk fris!
We zijn terug gelopen en konden aanschuiven voor de lunch, ‘s middags eten ze hier wel warm: soep-rijst-aardappels (soms gebakken)- groente en vaak vlees of vis, het smaakte heerlijk! Overigens zitten we met elke maaltijd met alle andere gasten, een gezellige boel dus! Na het middageten zijn we even gaan slapen en hebben we een boekje gelezen voor ons huisje. Diezelfde middag kregen wij een rondleiding door het ziekenhuis van Brother Bartholomeus, wat bestaat uit allerlei losse gebouwen die op elkaar aansluiten. Het bestaat uit een interne, chirurgie, gynaecologie/obstetrie, post-natal/NICU en kinderafdeling. De afdelingen zagen er netjes en verzorgd uit. Ook de Outpatient Department (OPD), waar wij de laatste vier weken zullen vertoeven, zag er goed verzorgd uit! Daarnaast beschikt het ziekenhuis over een kleine farmacie. We maakten alvast wat kennis met een aantal nurses, die erg vriendelijk waren. 

Na het diner (wat ongeveer dezelfde opzet heeft als de lunch) werden wij uitgenodigd voor een graduation feest, echter hadden wij geen kaartjes dus was het maar de vraag of we binnen zouden komen. Onderweg kwam er een jeep langs die begon te toeteren, we mochten met hen meerijden naar de bar. Eenmaal aangekomen waren wij de eerste gasten, we mochten zo doorlopen zonder dat we een kaartje hoefden te kopen en ieder van ons mocht 5 biertjes uitzoeken. Vervolgens zaten we daar met alleen maar mzungu’s aan een lange tafel vol met bier, een goed begin van een feestje. Het begon drukker en drukker te worden en de muziek werd aangezet. Keiharde Afrikaanse hitjes dreunden door de boxen heen, en dansen dat zij deden. Zowel de jongens als de meisjes gingen helemaal los met swingende heupen en alle dansmoves werden uit de kast getrokken, we hadden allen nog nooit zo iets gezien. Er hing een hele goede sfeer en na ongeveer twee uur te hebben gedanst, waar wij overigens ook meermaals werden uitgenodigd om mee te doen, begonnen ze de namen van de studenten voor te lezen en kreeg elke student een stuk cake. Het stukje cake, wat overigens wel betaald moest worden, werd dan door een familielid of vriend of leraar gevoerd aan de geslaagde. Nadat alle studenten geweest waren mocht iedereen die wilde, stukjes cake aan een ander geven waarbij er telkens beide namen werden opgeroepen en ze even een dans konden doen als de muziek werd aangezet. Inmiddels was het tien uur voordat ze begonnen aan het diner, wij gingen in de rij staan maar al gauw werden wij eruit gehaald en kregen bordjes met eten; patatjes, kip, knakworsten en Samosa, vooral dat laatste was erg populair! Inmiddels waren de studenten nog uitbundiger aan het dansen en was een groot deel al dronken. Na het eten zijn we naar huis gelopen, het was een heel bijzondere avond om mee te maken met een hoop drank en geswing! Mijn nieuwe favoriete biertje is overigens de serengeti lite, erg goed!

Vanochtend stonden we om 06:30 al op, om 07:00 zou de dienst in de grote kerk starten. Op houten bankjes luisterden wij naar de priester die in het Swahili zijn preek gaf, stukjes uit de bijbel voorlas en regelmatig werd het onderbroken door een zingend en dansend koor dat zowel uit mannen als vrouwen bestond. Na een twee uur durende dienst zijn we gaan ontbijten met heerlijk vers, zoetig brood. Na het ontbijt zijn wij Ndanda ingelopen, een klein plaatstje met winkeltjes die allerlei spulletjes verkopen. Ook was er een marktje waar ze fruit en groente verkochten. Gedurende de wandeling ontmoetten wij Wilson, een 45-jarig oude man die ons herkende. Hij was op zoek naar batterijen voor in het ‘theater’ in  het ziekenhuis, en vroeg of hij mee mocht lopen met ons. Hij vertelde dat hij samen met de Duitse oogarts en wat anderen van ziekenhuis naar ziekenhuis afreist om aldaar cataract operaties uit te voeren. Met hem liepen wij die ochtend over de markt en verkenden wij Ndanda. We probeerden hier en daar wat Swahili met hem te oefenen en eenmaal terug bij de Abbey vroeg hij of we een drankje mee gingen drinken. We gingen zitten bij een barretje en dronken koude cola, hij was blij ons ontmoet te hebben en vroeg wanneer we weer een drankje gingen doen. We beloofden hem gauw weer te zien, een nieuwe rafiki. Na de wandeling werd er een heerlijke lunch geserveerd, dit maal inclusief cake en pudding als toetje. Na de lunch speelden we spelletjes met de Amerikanen en Duitsers, we leerden 2 nieuwe kaartspelletjes kennen: kings corners and slaps, heel gezellig. Inmiddels zitten we buiten, voor ons huisje, de temperatuur is nu heerlijk en het begint wat te waaien. Vandaag ontmoetten wij ook Brother Jesaja, de Duitse arts die hier al meerdere jaren werkt. We spraken af om morgen te verzamelen bij de Interne Overdracht, daarna zullen we een uitgebreidere rondleiding in het ziekenhuis krijgen. We kijken er beide zeer naar uit!
Het is bijna half zeven, dus tijd voor chakula, kwa heri.