OPD

Vanochtend sta ik op met goede moed, vandaag beginnen we onze dag op de OPD. Ons plan is om samen de patiënten te zien, te spreken in het Swahili en vervolgens het plan door te nemen met de intern of dokter. We beginnen de dag met een introductie over het nieuwe computersysteem; hoe het werkt, wat er in te zien is en hoe het gebruikt moet worden, geheel in het Swahili. Het leuke is wel dat we steeds meer gaan verstaan, waardoor het interessanter wordt om goed te luisteren. Hierna lopen we naar de OPD en horen we al gauw dat het niet mogelijk is dat we zelf patiënten zien, dit zou volgens de regels niet mogen. Een beetje teleurgesteld vragen we wat de andere opties zijn, vandaag mogen we meekijken met Ibrahim op de OPD. Omdat hij nog moet ontbijten, sluiten we aan bij het rondje op de medical ward, waar vandaag maar 8 patiënten liggen waaronder twee met malaria. Het zijn interessante casussen en de intern vraagt en legt veel uit, waardoor het interactief blijft. Toch zijn er genoeg aspecten die in Nederland anders gedaan worden: andere behandelingen en vaak wordt ook geen extra onderzoek aangevraagd ivm de kosten. Het gaat allemaal nog wel erg traag, waardoor we lang moeten staan. Na het rondje vervolgen we onze weg naar de OPD. We zien aardig wat patiënten en stellen kritische vragen aan hem en discussiëren als we het niet eens zijn met de behandeling. De helft van de tijd zijn we het alsnog niet helemaal eens, maar laten we hem de regie voeren, hij is inmiddels de arts. Ook vraagt de Intern regelmatig naar onze ideeën en adviezen, waardoor het eindigt in een leerzame dag. Aan het einde van de dag uitten we onze wens nogmaals om zelf patiënten te zien en het plan op te stellen, hij knikt instemmend maar geeft aan dat de taal barrière nog wel een probleem kan vormen. We laten hem al ons voorbereidend werk zien en hij is verkocht, morgen mogen we hopelijk starten op de general OPD. Dat is de OPD waarbij de mensen geen verzekering hebben, dit maakt het voor ons gemakkelijker zodat we niet alle formulieren voor de verzekering hoeven in te vullen. Blij eindigen we onze dag bij een lecture over slokdarm en maag pathologie, gegeven door de Duitse Arts. Het is een enorm warme ruimte, de zon schijnt in mijn nek, ik voel de zweet druppels over mijn rug rollen en denk aan een koude douche. Eenmaal thuis eten we onze donuts op, en neem ik een heerlijk verfrissende douche. Op dit moment lig ik even op bed deze blog te schrijven, zo nog even lezen en dan alweer avondeten. De tijd gaat deze week vrij snel. Ik hoop dat morgen alles gaat lukken en we onze eigen patiënten mogen gaan zien. Veel liefs uit Afrika