Wikendi Mtwara

We zijn net teruggekomen van een heerlijk weekend in Mtwara, en raad het of niet... het regen seizoen is begonnen hier! Ik zit buiten, voor ons huisje, precies lekker droog. Heerlijk de regen, koude druppels die op het warme asfalt vallen en hier en daar komen dampen tevoorschijn. Vrijdagochtend hadden we om 10 uur afgesproken met de chauffeur, hij moest toch een ritje maken voor het ziekenhuis naar Mtwara dus kon hij ons wel meenemen. We hadden we brood, mandazi’s en haff cakes ingeslagen bij de bakker en stonden met onze bagage te wachten op de auto. Inmiddels was het 10.15 en was er nog niemand, lachend maakte we grapjes dat hij het misschien wel vergeten zou zijn of dat het een uur later zou zijn. We kregen, van de baas van alle auto’s van het terrein, te horen dat hij om elf uur zou vertrekken. Voor ons ook helemaal prima, en ja hoor, 5 voor 11 kwam hij ons oppikken. Een grote jeep met achterin meer dan zat ruimte. We reden nog even langs het ziekenhuis om medicijnen op te pikken en gingen door naar Mtwara. Het was ongeveer drie tot drie en een half uur rijden. Onderweg kwam er van alles langs, kleine hutjes geheel gebouwd van stro, wat stevigere huisjes gebouwd van steen met een dak van ijzeren platen, kinderen die onder de bomen aan het spelen waren, geiten, koeien, kraampjes met eten, waslijnen vol met kleding of schoenen om te verkopen, muziek, mango bomen, bergen voor met plastic afval, bergen met mango’s en kokosnoten. In Ndanda zitten wij toch wel in het goede verzorgde stuk van zuid Tanzania merk je op dat moment. 

Even een korte interruptie, het begint inmiddels ook weer kei hard te onweren, geeft wel sfeer zo tijdens het schrijven. 

Maar goed, eenmaal Mtwara bereikt bracht de chauffeur ons langs de supermarkt, waar we boodschappen insloegen voor vanavond en het ontbijt. We besloten om pannekoeken te gaan bakken, van zoveel anders dan rijst en pasta was er niet te koop. Ook namen we brood mee (om te toasten), eieren en worstjes voor het ontbijt. Rond half vier - vier uur kwamen we aan bij ons huisje 2-5 direct aan zee is gelegen en een prachtig uitzicht gaf. Het beschikt over een buitenhuisje waar we met zn allen konden zitten. We ontmoette de houskeeper en bekeken de kamers, alles zag er super uit. We besloten om de spullen in de kamers te dumpen en lekker de zee in te gaan. Het was vrij druk op het strand, en je kan je voorstellen dat blanken in bikini’s wel aandacht trekken. Het voelde even oncomfortabel maar we besloten gewoon de zee in te duiken, het water was warm maar comfortabel. Heerlijk om zo even rond te zwemmen. De rest van de middag zwommen we, lazen we een boekje en kwamen helemaal tot rust. Inmiddels hadden we van de rest doorgekregen dat ze flinke vertraging hadden, door hun uitgevallen dala dala. We besloten om alvast pannekoeken te gaan maken. We klopten de eieren, melk en bloem door elkaar en kwamen er achter dat het wel een beetje gekke bloem betrof. Er bleken gemalen rijst, soyabonen en andere typische dingen in te zitten. Op de verpakking stond ook speciaal voor lacterende moeders en kinderen. Precies de goede doelgroep dus. We maakten wat pannekoeken, op een redelijk gevaarlijk gas (enorm hoge vlam) en in een pan die al half verkoekt en zwart was. Echter lukte het aardig en zaten we een tijdje later aan bruinige pannenkoeken, die met wat suiker en mango toch best prima smaakten! Rond een uurtje of 9 uur kwamen de andere meiden binnen, we gingen opnieuw de keuken in om wat pannenkoeken voor hen te maken. Savonds dronken we een biertje en rond 10uur arriveerden nog twee andere Duitsen meiden, ook vrijwilligers, eentje werkte in een weeshuis en de andere op een primary school. Die nacht was het enorm heet op onze kamer, zelf zonder laken of pyjama droop het zweet overal van af. Ik besloot, midden in de nacht, de ventilator uit de keuken te halen en deze op onze kamer te zetten. Dit scheelde wel, uiteindelijk nog gelukkig een paar uurtjes geslapen. De volgende ochtend stonden we om 05:20 op om de zonsopgang te bekijken, daar stonden we dan, 6 blanke meiden op het strand in hun pyjama naar de zon te kijken. Hierna nog even terug naar bed en om 9 uur maakten wij een heerlijk ontbijtje klaar, gebakken eitjes met toast, en we hadden de beschikking over pindakaas! Heerlijk. Na het ontbijt gingen we met de tuktuk naar Mtwara stad, met zn drieën stapten we in en werden gebracht naar de supermarkt. Alhier sloegen we opnieuw boodschappen in voor het avondeten en het ontbijt, vervolgens gingen we naar de markt om groente en fruit te kopen en wat kleding en Afrikaanse doeken te bekijken. Ook passeerden we nog even de bank om wat dollars te wisselen, tevergeefs had ik Mn paspoort niet bij. Echter had Theresa deze wel bij zich, en konden we via haar paspoort het laatste geld in dollars omwisselen. Eenmaal terug besloten we aan onze fruit salade te beginnen met watermeloen, mango’s, appel, ananas en passievrucht. We konden wel drie grote schalen vullen. De rest van onze lunch bestond uit pasta met zelfgemaakte pasta saus met groenten, allemaal vers van de markt. Ook de eerder gekochte worstjes maakten we op. Zo had iedereen een bord vol pasta en wat worstjes. Na de lunch was het tijd om aan het strand te liggen om te lezen, slapen en af en toe te zwemmen. Het water was nog steeds heerlijk en het was inmiddels heel erg druk op het strand geworden, het was natuurlijk ook een zaterdag! Rond een uurtje of half zes ging ik even douchen en vervolgens liepen we om 6uur naar de hoek van het strand om de zonsondergang te bekijken. Het was enorm druk met badgasten en op de hoek waren meerdere barretjes die druk bezocht waren met gezellige muziek. We besloten wat biertjes te kopen en op het strand naar de zonsondergang te gaan kijken, welke prachtig was. Eigenlijk had niemand meer zo honger, dus besloten we toen het eenmaal donker was terug te lopen naar huis. We aten nog wat fruitsalade en diegenen die nog honger hadden namen de overgebleven pasta. We kletsen en opgegeven moment kwamen de biscuitjes op tafel, Theresa bedacht op ze met pindakaas te besmeren. En zo maakten we sandwiches van biscuitjes en pindakaas, wat overigens goed smaakten. De rest van de avond kletsen we wat af. Gelukkig verliep deze nacht wat beter dan de vorige, ik had de ventilator al een uur voordat we gingen slapen aangezet wat schijnbaar hielp bij het in slaap vallen. De volgende ochtend werd ik rond half 8 van het licht wakker. Rond half 9 stond ik op om opnieuw een lekker ontbijtje te maken, dit keer met scrambled eggs, gemixt met uit en tomaat, en de overgebleven fruitsalade. Het was inmiddels enorm eb, en alle vrouwen en kinderen waren in zee bezig met het verzamelen van dingen. We besloten om een kijkje te gaan nemen en liepen een enorm end de zee in door het ondiepe water, wat inmiddels enorm was opgewarmd. Halverwege kwamen we zeesterren en enorm veel zee egels tegen. We kwamen aan bij wat kinderen die lieten zien wat ze aan het zoeken waren, tussen alle zee egels door zochten ze naar mooie, grote en kleine schelpen. We besloten ook wat schelpjes te zoeken en gaven deze aan de kinderen. De vrouwen stonden nog dieper de oceaan in, echter waren er zoveel zee egels dat je opgegeven moment niet meer verder kon lopen met bloten voeten. We liepen terug en verzamelden wat mooie schelpen. Eenmaal terug moesten we onze tassen alweer inpakken voor de terug reis. We betaalden de housekeeper, en de chauffeur die ons zou terugbrengen was al om 11:50 bij ons huisje, terwijl we 12 h hadden afgesproken. Een van de weinige keren dat de Afrikanen op tijd zijn! We hadden weer ruimte zat en reden terug naar Ndanda. Halverwege zagen we de enorm donkere wolken al hangen en bedachten we dat de regen snel zou komen. We sliepen wat in de auto en keken onze ogen uit, je vermaakt je prima een hele auto rit door naar buiten te kijken, heerlijk is dat. Eenmaal aangekomen in Ndanda, na een hele snelle terug rit!, barste het los. Regen en flinke onweer barste los, dit maal was de onweer ook flink dichtbij. Ik besloot mijn spulletjes uit te pakken, wat te drinken en met pat te gaan facetimen. Na het facetimen, besloot ik de tweede zak met pepernootjes te openen, om wat pepernootjes te snoepen. Inmiddels is het gelukkig weer droog, ik ga zo nog even op bed liggen om vervolgens om 18:30 aan te schuiven voor het avondeten. Het was een super weekend, foto’s van het weekend heb ik toegevoegd! Morgen zullen wij mee gaan kijken met de palliatieve zorg, uzima genaamd, en met een auto kleine dorpjes gaan bezoeken. Ik ben super benieuwd! Veel liefs vanuit hier